Ver van huis shoppen? Niet nodig hoor!

Reis door Thailand

Na het behalen van mijn diploma, wat alweer even geleden is, deed ik wat elk gemiddelde millenial doet voor, tijdens, of na zijn studie: een reis plannen naar Azië. Op 17-jarige leeftijd wist ik zeker dat dat was wat ik na mijn eindexamen wou doen: een tussenjaar  en een halfjaar op reis, het liefst alleen. Hopelijk wist ik bij terugkomst dan wat ik wou studeren, want ik had geen flauw idee. Er was echter één probleem: mijn ouders. Hoe hoog of laag ik ook sprong, ik kreeg een dikke vette nee. Ging niet gebeuren. Never. Ik heb menig argument aangevoerd maar al deze werden elk met een simpele ‘mijn huis, mijn regels’ van tafel af geveegd.

Uitstel maar geen afstel

Enfin, ik koos mijn studie, doorliep deze nominaal en begon tijdens mijn master aan het plannen van dé reis. Ik had immers heel wat jaren extra kunnen sparen dus besloot er wat moois van te maken. Mijn reismaatje zat echter iets meer gebonden aan school, waardoor  we de reis iets inkortten. Was in principe niet erg, het was een mooie test en ik kon op die manier ook wennen aan het reizen. Eerste stop: Thailand. We volgden onze afgesproken route en belandden uiteindelijk in het Noorden waar een hipsterachtig dorpje genaamd Pai ligt. Idealiter had ik hier een paar dagen voor weggezet, maar dat werd al gauw een week. De cultuur (en met name het eten!) was hier perfect in balans en de plek was een verademing na het niet al te frisse, klamme Bangkok. Begrijp me niet verkeerd, ook Bangkok kon ik prima waarderen en ik heb achteraf nog een (tevergeefse) reden gehad om terug te gaan.

Wereldse schoenen

In het hostel waar we verbleven in Pai ontmoette ik namelijk een gozer van mijn leeftijd. We werden al snel maten en gingen met enige regelmaat samen op stap voor een tripje of drankje. Hij droeg geweldige sneakers. Het waren een soort grijzige met een witte zool en ze zagen er razend comfortabel uit. Toen ik vroeg waar zijn schoenen vandaan kwamen gaf hij aan deze in Bangkok te hebben gekocht, inclusief het adres. Op mijn terugweg ben ik uitgeweken naar de betreffende winkel. Ze waren niet te vinden. Compleet niet. Ik heb zelfs een foto aan de verkoper laten zien, maar het mocht niet baten. Met lege handen ging ik naar huis en heb er verder niet echt meer aan gedacht.

Een nuttige reunie

Afgelopen weekend hebben we elkaar weer eens gezien. En hij droeg de schoenen! Dit bracht mij terug tot mijn moedeloze zoektocht en ik vertelde verhit dat de schoenen compleet onvindbaar waren, waarop hij begon te lachen. Wa t bleek? Hij dacht dat ik zijn sandalen bedoelde. Die had hij in Bangkok gekocht. Deze kwamen gewoon uit Nederland en het bleken Nubikk schoenen te zijn, harstikke makkelijk online aan te schaffen. Al die moeite voor niks! Overigens heb ik nu wel mijn paar binnen. De aanhouder wint dus toch!